เอาฎีกาของฆาตกรหั่นศพ เสริม สาครราษฎร์ ที่ฆ่าแฟนสาวเพราะแค้นที่ตีตัวจากโดยอ้างบันดาลโทสะ มาฝาก ไปดูกันเลย
คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๐๘๓/๒๕๔๖ ศาลเห็นว่า
"ความรัก" เป็นสิ่งที่เกิดจากใจ ไม่อาจบังคับกันได้ ความรักที่แท้จริง คือ ความปรารถนาดีต่อคนที่ตนรัก ความยินดีที่คนที่ตนรักมีความสุข การให้อภัย เมื่อคนที่ตนรักทำผิด และการเสียสละความสุขของตน เพื่อความสุขของคนที่ตนรัก ...
ส่วนที่จำเลยฎีกาว่า จำเลยถูกผู้ตายข่มเหงจิตใจอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม เพราะจำเลยกับผู้ตายมีความสมพันธ์ฉันคนรัก แต่ผู้ตายต้องการเลิกความสัมพันธ์กับจำเลย ไปมีรักกับผู้ชายคนใหม่ จำเลยจึงบันดาลโทสะฆ่าผู้ตายนั้น ศาลเห็นว่า จำเลยปรารถนาจะยึดครองผู้ตายเพื่อความสุขของจำเลยเอง เมื่อไม่สมหวัง จำเลยก็ฆ่าผู้ตาย เป็นความคิดและการกระทำที่เห็นแก่ตัว เห็นแก่ ได้ของจำเลยโดยฝ่ายเดียว มิได้คำนึงถึงจิตใจ และความรู้สึกของผู้ตาย หาใช่ความรักไม่ ทั้งเป็นความเห็นผิดที่เป็นอันตรายต่อสังคมอย่างยิ่ง ดังนี้ แม้จะฟังข้อเท็จจริงได้ตามที่จำเลยฎีกา ก็ถือไม่ได้ว่าจำเลยถูกผู้ตายข่มเหงอย่า งร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมจนเป็นการบันดาลโทสะ (มาตรา 72 ประมวลอาญา) กรณีนี้จึงไม่มีเหตุผลใดที่ศาลจะลงโทษจำเลยน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ ...
ความรักก็เป็นแบบนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น