วันเกิดปีที่21

ของขวัญที่ร่วงหล่นมา21ปีของท้องฟ้า

สวัสดี ผมเขียนเรียงความชิ้นนี้ให้กับตัวเองครับ เนื่องในวันที่14ที่ผ่านมาเป็นวันคล้ายวันเกิดปีที่21ของผมเอง  ช่วงเวลาที่ทำผมเคลิ้ม ปนเบื่อคือช่วงเวลาปิดเทอมใหญ่ที่นานแสนนาน5เดือนมักจะเป็นเส้นขนานสำหรับวันคล้ายวันเกิดของผมเพราะผมเกิดเดือนมิถุนาฯมันเป็นช่วงเวลาที่อยู่ในระหว่างเวลาปิดเทอมใหญ่ในทุกๆปีการศึกษาผมเลยไม่มีโอกาสที่จะได้รับการเซอร์ไพส์อะไรจากคนอื่นเลย ว้าแย่จัง ไม่เป็นไรน่านี่แหละของขวัญของผมที่จะให้ตัวเองถ้าไม่มีเพื่อนๆหรือพี่ๆน้องๆที่ผมรู้จัก ของขวัญชิ้นนี้จะไม่มีโอกาสได้ลืมตาขึ้นมาเลย

21ปีที่ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้าบ่อยๆเคล้าอารมณ์กับเสียงเพลงบวกกับเครื่องดื่มมึนเมาเป็นบางครั้งแล้วแต่บรรยกาศตอนนั้น โดยปกติแล้วการมองท้องฟ้าเนี้ยมันมักจะมีนัยยะแอบแฝงต่างๆมากมาย บางคนเสียใจร้องไห้เสร็จแล้ว เช็ดน้ำตา ทำหน้าแดงสะอึกสะอื้นแล้วก็มองท้องฟ้า บางคนออกไปทำงานก็มองดูท้องฟ้าว่าสายหรือยัง บางคนลัคกี้มากๆในชีวิตวันนี้ก็มองบนท้องฟ้าแล้วก็พูดคนเดียวว่า"วันนี้เป็นวันของเรา" ซะงั้น ผมเนี้ยเป็นบ่อยเลยพอท่องประมวล(มาตรากฎหมาย)แล้วจำไม่ได้ซักทีก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อจะตั้งสมาธิในการท่องจำให้ติดสมองให้ได้ ยังไงก็ต้องออกตัวไว้ก่อนว่าผมไม่ใช่ผู้ชายที่มองโลกสวยงามเสมอไปนะ(แต่ผมเป็นผู้ชายประเภทโลกสวยด้วยมือเรา..ล้อเล่น อิอิอิ)

เมื่อผมได้แหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าเนี้ย ผมจะจินตนาการถึงสิ่งที่ผมต้องการที่จะเป็นในโลกข้างบนนั้น เมื่อผมจินตนาการอยากได้อะไร โลกข้างบนของผมก็มักที่จะทำให้ความต้องการของผมสมหวังเสมอ ใช่โลกข้างบนมันมีอยู่จริง แต่โชคชะตามักจะโหดร้ายกับเราเสมอ เราไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่บนโลกข้างบนเป็นเพื่อนกับน้องกระต่ายที่อยู่บนดวงจันทร์ได้หรอกนะ แต่อย่างน้อยๆเมื่อเรากลับมาใช้ชีวิตในโลกข้างล่างของเราโดยสามารถมีโลกจินตนาการข้างบนเป็นเงาตามตัวได้เสมอ ทุกๆย่างก้าวของการใช้ชีวิตอยู่ที่"ทัศนคติ"ของเราล้วนๆ...

ทัศนคติทั้งสองด้าน ไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง ยังไงเราก็ต้องอยู่กับมันอยู่แล้วไม่ว่าจะ สุข-ทุกข์ ดีใจ-เสียใจ ผิดหวัง-สมหวัง รวย-จน อกหัก-รักที่สุดหรือไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ ทุกสิ่งมี2ด้านในตัวของมันเองเสมอมา มันก็เหมือนเหรียญ เมื่อเราโยนขึ้นไปเราไม่มีทางรู้หรอกว่าจะออกหัวหรือก้อย หากเรามัวกังวลไป มันก็คงช่วยอะไรไม่ได้ จะให้เหรียญพลิกไปด้านที่เราต้องการหรือย้อนกลับไปที่เดิมก็ไม่ได้เพราะเราไม่มีไทม์แมชชีนเหมือนโดเรมอน
...ไม่ว่าเหรียญจะอยู่ด้านไหน ผมก็อยู่กับมันอย่างซื่อสัตย์มาตลอด21ปีแล้ว ผมขอบคุณ"เหรียญชีวิต"ของผมเหรียญนี้ที่ทำให้ชีวิตผมเพลิดเพลินสนุกสนาน คลุกเคล้าความสุขหรือความทุกข์กับมันในทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมาและผมหวังว่าบทความนี้จะทำให้ทุกๆคนเพลิดเพลินกับเหรียญของตัวเองด้วยนะครับ